Een tijdje geleden schreef ik een hele openhartige blog over het feit dat ik last had van eetbuien. Jeetje, wat kreeg ik daar enorm veel reacties op! Veel woorden van herkenning, maar tips om ervan af te komen. Al gingen de meeste reacties – helaas – over het feit dat jullie er ook last van hebben en er maar niet vanaf kunnen komen. 

Omdat ik zo open ben geweest en jullie zo hebben meegeleefd, wil ik je ook vertellen hoe het nu gaat. En ik ben enorm blij om te zeggen dat het HEEL GOED gaat!

Eigenlijk vanaf het moment dat ik die blog online heb gezet is er een soort van knop om gegaan lijkt het wel. Wat de exacte reden van die knop is geweest weet ik niet, maar ik heb zo’n vermoeden dat het aan de volgende dingen heeft gelegen…

Openheid en Erkenning

Ten eerste het feit dat ik die blog schreef. Ik kwam er voor uit. Niet alleen tegenover mijn omgeving, maar ook écht tegenover mijzelf. De herkenning en erkenning van een probleem is de eerste stap om het op te lossen. En dat heb ik gemerkt.

Toen ik het nog voor mijzelf hield, kon ik doen alsof het niet echt bestond. Ik denk dat ik nog in een soort van ontkenningsfase zat. Op het moment dat ik er open voor uit kwam, eerst tegen mijn vriend in een goed gesprek en later via die blog, kon ik niet anders dan het voor 100% erkennen. Op dat moment zat er ook niets anders op dan te veranderen, want er niets mee doen was gewoon geen optie.

Toen ik het nog voor mijzelf hield, kon ik doen alsof het niet echt bestond.

Het Waarom

Tijdens het struinen over het Internet over eetbuiten stuitte ik eigenlijk altijd op twee hoofdoorzaken: 1. Je eet te weinig of hebt voedingsstoffen te kort en 2. Je probeert te vluchten of iets van binnen te verdoven.

Nou weet ik zeker dat ik sowieso niet te weinig at en de kans dat ik voedingsstoffen te kort kwam met een enorm uitgebalanceerd voedingspatroon op basis van heel veel groenten, fruit, volkoren granen, peulvruchten, pitten, zaden en noten leek mij ook sterk.

Dus bleef er maar één optie over: ik probeerde te vluchten of iets te verdoven. En stiekem van binnen wist ik het eigenijk al. Ik denk overigens dat je het altijd stiekem van binnen wel weet, maar vaak nog probeert te negeren. Anyway, ik probeerde inderdaad iets te verdoven. Als ik aan het eten was hoefde ik namelijk even aan niets te denken, maar dat is natuurlijk geen (mentale & fysieke) gezonde manier om daarmee om te gaan.

Dus bleef er maar één optie over: ik probeerde te vluchten of iets te verdoven.

Dus ging ik zoeken naar wat het was. Het zoeken naar Waarom je eetbuien hebt is namelijk enorm belangrijk, want je kan beter de oorzaak aanpakken dan het gevolg toch? Anyway, kort gezegd denk ik dat ik bepaalde onzekerheden (toekomst?) en frustraties (lichamelijke klachten) probeerde te verdoven en ontvluchten. Hielp natuurlijk voor geen meter.

Dus besloot ik wat eerlijker naar deze dingen te gaan kijken om ze op een andere manier aan te pakken. Het besef kwam dan ook dat die eetbuiten daaraan echt NUL bijdragen en mij eigenlik juist nog verder van huis brachten. Het besef dat mij uiteindelijk geholpen heeft meer naar de oorzaak te kijken én het minder in eten te zoeken 🙂

Alles Mag

Ten derde heb ik mijzelf vanaf toen niets meer ontzegd. Ik zou eigenlijk een bepaald dieet (met heel veel “verboden” voedingsmiddelen) moeten volgen om mijn buik rustig te houden, maar eerlijk gezegd heb ik dat even iets minder streng gedaan. Zo veel mogelijk, dat nog wel… Maar als ik zin had in hummus, paprika, brood of een chipje dan heb ik dat gewoon gegeten (ja ik heb ook veel gezonde dingen op de “niet eten” lijst staan). Ook buiten de deur heb ik niet moeilijk gedaan en gewoon gegeten waar ik zin in had.

Ook heb ik mijzelf niets meer ontzegd qua snoep, chocolade, koekjes en andere lekkere dingen. Had ik  op een doodgewone dinsdag ‘s middags om 4 uur trek in een stukje chocolade? Dan pakte ik dat stukje chocolade. Puur, dat dan weer wel. En het feit dat ik er meteen aan toegaf, zorgde er ook weer voor dat ik niet meteen de behoefte had om te overeten en de hele reep weg te werken.

Had ik  op een doodgewone dinsdag ‘s middags om 4 uur trek in een stukje chocolade? Dan pakte ik dat stukje chocolade.

Ik heb dus ook even de focus verlegd van “ik zou wel weer een paar kilootjes willen verliezen”, naar het maakt niet uit hoe ik eruit zie… Geluk en schoonheid komen van binnenuit. En mijn psyche en eetbuien zijn nu even belangrijker om weer onder controle te krijgen. En ja, dit heeft wel weer geresulteerd in anderhalve kilo meer, maar dit vind ik niet erg. Ik voel mij namelijk véél beter met een kilootje of wat meer, als ik die geestelijke balans maar weer terug heb. Overigens is dat na 2 weken ook gestagneerd, want ik had al snel geen uitbuien meer en overat niet meer omdat ik toch alles mocht 😉

En ik kan je vertellen die balans heb ik dus weer gevonden! HEERLIJK.

De Meeste Ongezonde Dingen Het Huis Uit

Jawel, ook al “mocht” ik alles eten van mijzelf, toch wilde ik mijzelf helpen door niet te veel verleidingen in huis te halen. Oftewel, ik heb héél veel het huis uit gedaan. Je wil namelijk niet weten hoeveel ongezonde dingen wij in huis hadden, wat dus eigenijk vrij weinig werd gegeten. Op die eetbuien na dan, haha!

En weet je wat? Het feit alleen al dat het niet voor handen lag, zorgde ervoor dat ik er niet naar ging snakken. JA het werkt echt zo!

Ik had dan wel pure chocolade in huis, maar ik wist dat dat iets is waarvan ik niet meteen heel veel eet. Na 1-3 stukjes heb ik daar vaak wel genoeg aan en daarom was dat ook het enige wat ik in huis liet. Alle chips, koekjes, snoep, melkchocolade, paaseieren van 3 jaar terug, grote potten Nutella, pindakaas en ga zo maar door… Die gingen het huis uit! Kortom, alles waarvan ik wist dat ik geen rem had.

Alle chips, koekjes, snoep, melkchocolade, paaseieren van 3 jaar terug, grote potten Nutella, pindakaas en ga zo maar door… Die gingen het huis uit!

Zelf-Liefde

Het een-na-laatste feit wat misschien wel als belangrijkste factor heeft bijgedragen aan die knop is het herfocussen op zelf-liefde. Waarom zou ik mij namelijk zo volproppen met veelal slechte dingen, die dus niet alleen fysiek slecht voor mij zijn, maar ook zorgen voor geestelijke disbalans. Deze geestelijke disbalans zorgde echt voor een enorm lage “frequentie”, wat weer resulteerde in een negatieve spiraal. En daar wilde ik zo snel mogelijk uitkomen.

Het herfocussen op zelf-liefde zorgde ervoor dat ik mijn lijf weer ging behandelen met liefde en respect. Ik hoefde niet af te vallen, want ik ben goed zoals ik ben. Ik koop wel gewoon (even) een nieuwe broek. Had ik zin in chocolade? Dan nam ik die chocolade. At ik eens wat te veel? So be it. Ik had toch genoten? Je bent namelijk meer dan alleen je lijf. Je bent meer dan een cijfertje op de weegschaal. Je bent meer dan je zelf-controle of discipline.

Het herfocussen op zelf-liefde zorgde ervoor dat ik mijn lijf weer ging behandelen met liefde en respect.

Ook zou ik meer uit zelf-liefde handelen als ik de onderliggende oorzaken zou aanpakken op de juiste manier en niet door ervoor weg te lopen of ze te willen verdoven. Terugkomen bij je “echte ik” is soms lastig en de moeilijkere weg, maar wel nodig. Uiteindelijk is dat voor de lange termijn de enige juiste weg.

Dit herbesef (gelukkig is het maar eventjes weggeweest), het besef van zelf-liefde, is denk ik ook één van de belangrijkste in het proces naar geestelijke balans. Bij mij in ieder geval zeker weten. Een geestelijke balans die niet alleen fijn is, maar er ook voor zorgt dat je het enorm fijn vind om gezond te eten én een balans die er voor zorgt dat je kan GENIETEN van “ongezondere” dingen zonder schuldgevoel of spijt.

HEERLIJK.

Dit zijn overigens twee mooie boeken over zelf-liefde en zelf-compassie die ik in de afgelopen paar weken heb gelezen:

[xyz-ihs snippet=”Zelf-liefde-product-links”]

 

Boef

Dit allerlaatste stukje schrijf ik eigenlijk pas vandaag, terwijl ik de rest van deze blog al schreef voordat ik onze lieve Boef in huis kreeg. Voordat Boef (onze Labradoodle pup) in huis kwam had ik namelijk al geen last van eetbuiten meer, hallelujah!

Toch wilde ik dit nog even toevoegen, want ik merk dat mijn relatie met eten met zo’n hummeltje in huis nóg relaxter is geworden! Hij is prioriteit op dit moment, daarna komt mijn werk (helaas even niet andersom anders is binnen no-time alles hier onder geplast en kapot gebeten, haha) en dan pas bedenk ik mij dat ik nog moet eten.

Voor het eerst begrijp ik mensen die zeggen dat ze vergeten te eten! Die mensen die ik tot voor kort echt voor GEK verklaarde. Hoe kan het soms anders lopen dan je verwacht hè? In ieder geval heeft ook Boef er indirect voor gezorgd dat ik nóg makkelijker van mijn eetbuiten af kan blijven.

Voor het eerst begrijp ik mensen die zeggen dat ze vergeten te eten! Die mensen die ik tot voor kort echt voor GEK verklaarde.

Kortom, de open erkenning, het zoeken naar de Waarom, het feit dat ik alles mocht eten wat ik wilde, maar ook het feit dat de meeste ongezonde dingen uit huis waren, Boef én het herbesef van zelf-liefde hebben er voor gezorgd dat mijn eetbuiten al bijna een maand weg zijn! En eerlijk gezegd heb ik er zelfs niet eens een keer dicht tegenaan gezeten!

Dus lieve mensen, dit zijn echt de factoren geweest die mij enorm hebben geholpen. Hopelijk heb jij hier wat aan als jij (helaas) ook kampt met (onbedwingbare) eetbuien. Laat mijn ervaring een gids zijn en ik zal kijken of ik mijn tips en tricks (ook degene die voor anderen hebben gewerkt, maar ik niet heb gebruikt) eens wat overzichtelijker in een blog kan zetten zonder al te veel persoonlijke tekst er tussendoor.

Voor nu, veel liefs!

Liefs, Milou

WIL JE ME BLIJVEN VOLGEN? DAT KAN VIA: FACEBOOK, INSTAGRAM, PINTEREST EN BLOGLOVIN.