Heb ik het recht wel om te spreken over het accepteren van mijn lichaam? Of moet ik maar weer gaan aankomen om die boodschap te kunnen verspreiden? Dat is een vraag die me de afgelopen weken bezig heeft gehouden. 

Mijn missie is dat elke vrouw zichzelf en haar lichaam kan accepteren, liefhebben én zo ook behandelen. Dus promoot ik het accepteren en liefhebben van je lichaam, hoe je er ook uitziet. 

We zijn vaak zo streng voor onszelf. Het moet altijd maar beter, mooier, slanker, gespierder dunner… Dikker zijn is niet mooi. Als je slanker bent vinden anderen je leuker. En bultjes en putjes zijn gewoon echt lelijk. Dat is wat we vaak denken en geloven. En als we geloven en denken dat ons lichaam niet mooi of goed genoeg is, zullen we het ook niet “goed” behandelen. Dus sta ik achter het feit dat elke vrouw haar lichaam met liefde kan gaan bekijken, ongeacht hoe ze eruit ziet. 

Maar tijdens het promoten van de Bikini challenge en mijn nieuwe Lief lichaam programma waarin ik vrouwen help om hun lichaam te leren liefhebben, werd ik aan het twijfelen gezet of ik die boodschap wel mocht verspreiden. Ik kreeg namelijk een aantal reacties van vrouwen dat ze deze boodschap hadden verwacht van iemand met overgewicht. Dat het teleurstelde dat er iemand met een slank lichaam op de foto’s stond. Ik had namelijk “makkelijk zeggen” met een “slank” lichaam. 

Mag ik deze boodschap wel verspreiden? 

Dus werd ik aan het twijfelen gezet. Mag ik deze boodschap wel verspreiden? Heb ik het recht wel om deze boodschap te verspreiden? Want ja, ik heb op dit moment maat 36. Ja, ik heb een “slank” lichaam. En ja, ik ook wel wat spieren en lijnen die mijn lichaam vormen. 

Ik heb zelfs nog zitten denken “moet ik misschien niet weer wat gaan aankomen, om deze boodschap krachtiger te kunnen gaan verspreiden?”. 

Moet ik niet gewoon flik wat kilo’s aankomen, zodat ik echt wat dikker ben en de boodschap misschien meer van mij aangenomen wordt?

Eigenlijk te bizar voor woorden dat ik deze gedachten heb. Want hoezo heb ik het recht niet om deze boodschap te verspreiden?!

Ten eerste, ben ik 20 kg zwaarder geweest, dus ik weet hoe het is om zwaarder te zijn. 

Ten tweede, heeft elke vrouw haar onzekerheden. Hoe dik, dun, zwart, wit, strak of gebobbeld je ook bent. Ik zie het overal. Ik hoor het bij mijn cliënten. Elke vrouw (en mannen trouwens ook) heeft haar lichamelijke onzekerheden. Heeft iemand die slank is minder recht om onzeker te zijn over haar lichaam? Nee. Heeft iemand die zwaarder is meer het recht om niet tevreden te zijn? Nee. Iedereen heeft dat recht om onzeker te zijn. Maar iedereen heeft ook de macht, kracht en KEUZE om op een andere manier naar zijn of haar lichaam te gaan kijken. 

En ik vind het eigenlijk nog steeds te bizar voor woorden dat ik deze gedachte had om weer express aan te komen om de boodschap en mijn visie verder te gaan verspreiden. Ik ben zoals ik ben. 

En ten derde, als je mij al langere tijd volgt dan weet je dat ik heel slank ben geweest (en erg onzeker) en in een korte periode 10 kilo ben aangekomen (wat best even heftig was om in korte tijd 2 maten te groeien). En dat dat júist het moment was waarop ik geleerd heb om mijn lichaam te accepteren en liefhebben. Dus nadat ik in een korte periode 10 kg was aangekomen. 

Dus ik weet hoe het is om je dikker te voelen. Om je zwaarder te voelen. En ja, ik had nog steeds maat 38 en ik weet dat dat voor veel vrouwen nog steeds een droomlichaam is. 

Maar daar gaat het niet om! 

Maar daar gaat het niet om! Dat is het punt niet. Het gaat erom dat elk lichaam, welke shape dan ook, het verdient om met liefde naar te kijken. 

En je hoeft je lichaam niet per se super mooi te vinden. Of super sexy. Maar acceptatie is al een eerste stap. Er met meer liefde naar kijken is een tweede. En het liefdevol behandelen een derde. 

Want hoe denk jij dat je liefdevolle keuzes kan maken voor jouw lichaam, wat betreft eten, bewegen, ontspannen, etc. als je het elke keer als je jezelf in de spiegel ziet afkraakt? Als jij je lichaam eigenlijk elke keer negatieve signalen zendt van “jij bent het niet waard lichaam”. 

Hoe denk je dan dat je de juiste keuzes gaat maken? Dat lukt niet. 

Kijk met liefde naar je lichaam, dan zal je het ook zo gaan behandelen

En ik weet uit eigen ervaring dat wanneer je je lichaam wél meer accepteert en er met meer liefde naar kan kijken, dat je het als vanzelf met meer liefde gaat behandelen. En dat is ook de reden dat ik weer 7,5 kg ben afgevallen en het gewicht heb wat ik nu heb. En dat is helemaal prima. 

En natuurlijk ga ik niet express aankomen om een bepaalde boodschap te verspreiden. Al zou het dan misschien wat meer impact hebben. Maar dat is het punt niet. Het punt is dat elk lichaam die liefde verdient. Dat elke vrouw zich daar vele malen beter door zal gaan voelen. En dat we dan met zijn alleen een stukje gelukkiger met onszelf kunnen zijn. 

Dat is wat ik even kwijt wilde. 

Veel liefs, Milou

P.S. Ben je het met mij eens dat ik die boodschap natuurlijk wel mag en kan verspreiden? Én kan je zelf wel wat hulp gebruiken om met meer acceptatie, liefde en zelfvertrouwen naar je lichaam te kijken? Check dan even of het Lief lichaam programma wat voor je is.