Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar als iemand mij vertelt dat ik iets ‘moet’ doen, dan beginnen mijn haren direct overeind te staan.

Want, misschien wíl ik dat wel helemaal niet?!

En als iemand mij vertelt dat ik iets ‘niet mag’ doen, dan gaat er ook echt iets borrelen hoor.

Want misschien wíl ik dat juist wel heel graag?!

Als klein meisje was ik al tegendraads. Wilde mijn moeder mijn haren in een staart, wilde kleine Miloutje haar haren los. Maar zei mijn moeder de volgende dag dat ik ze beter los kon doen, wilde kleine Miloutje ze weer in een staart natuurlijk.

Ik hou er in ieder geval niet van als ik iets ‘niet mag’ of juist ‘wel moet’ doen.

En ik ben hier niet de enige in! Sterker nog, ik weet dat dit voor velen van ons geldt.

Want zeg eens eerlijk, vind jij het fijn als anderen je vertellen wat je wel of niet mag doen?

Nee toch?

Krijg je dan ook een beetje zo’n rebelse mood waarin je denkt… “Zullen we nog wel eens zien….” en dat je dan het liefste juist iets ánders doet?

Ik wel, haha!

Maar waar ik met dit verhaal heen wil is het volgende…

Dit geldt niet alleen voor dingen die anderen ons opleggen, maar ook voor dingen die we onszélf opleggen of vertellen.

Je moet vandaag echt een salade als lunch eten hoor.
Je mag geen chocolade eten.
Je moet sporten.
Je mag níet teveel eten hoor.
Etc. etc.

Dingen die niet mogen, worden dés te aantrekkelijker.
Dingen die je moet, worden dés te onaantrekkelijker.

Want misschien dat je wel heel erg zin had in een salade, maar direct een aversie krijgt omdat het van jezelf “moet” en lekker rebels toch brood wil eten.

Misschien dat je niet eens mega zin hebt in chocolade, maar omdat het niet mag en het op je werk wordt aangeboden, wordt het des te aanlokkelijker om toch lekker (puh) die chocolade te eten. Want laat allemaal maar!

En sporten kan heel fijn zijn, maar als je van jezelf “moet” sporten, dan gaat de lol er al snel vanaf.

Toch leggen we onszelf zoveel dingen op die we ‘moeten’!

En is het een van de eerste manieren die veel vrouwen gebruiken als ze hun leefstijl of eetpatroon willen aanpassen.

Je mag niet meer snoepen.
Je moet x keer in de week sporten.
Je mag niet meer dan x calorieën eten.

Pfoeeeee, verschrikkelijk!

Geen wonder dat niemand dit volhoudt. Zou ik ook niet kunnen hoor!

Terwijl als je ‘moeten’ eens zou vervangen door ‘willen’, wat zou er dan gebeuren?

• Je mag wel snoepen, maar wanneer en hoeveel wil je eigenlijk snoepen?
• Je hoeft niet per se te sporten, maar je krijgt er wel een goed gevoel door, dus wil je het?
• Je hoeft niet aan calorieën te denken, wat wil jouw lijf vandaag eten en waar voelt jouw lijf zich goed bij?

Hoe vind je deze manier van denken?

Iets liefdevoller hè?
Makkelijker vol te houden?
Toch?

Voor mij maakt het in ieder geval een wereld van verschil om niet meer te denken in ‘moeten’, maar in ‘willen’.

Hoe kan jij dit ook meer gaan toepassen?

Liefs, Milou