3 manieren om te stoppen met jezelf veroordelen

Gisteren ging ik na een maand weer naar de sportschool. Pfoe, ik besefte me ineens hoe lang het geleden was! Daarnaast heb ik eigenlijk amper gewandeld of bewogen, minder voedzaam gegeten dan anders, ging een aantal keren echt te laat naar bed en kon mijn drukke werkplanning niet halen.

Ik weet dat bewegen, voeding en slaap mij juist helpen om mij zo goed mogelijk te voelen. Al helemaal als ik druk ben. Maar de afgelopen weken schoot het er gewoon bij in en koos ik voor de ‘makkelijke’ weg.

Maar ga ik mijzelf hierom veroordelen? Nee!

Ik weet dat mijzelf veroordelen nul komma nul zin heeft.

Sterker nog, als ik mijzelf wel zou veroordelen dan zou ik er een ‘ding’ van maken. Zou er lading op komen te liggen. Zou ik in een klote vibe komen. En zou het waarschijnlijk veel moeilijker zijn om de ‘draad weer op te pakken’.

Nu is er geen draad om op te pakken, omdat de draad niet gevallen was.

Ik ging gisteren gewoon weer sporten, omdat ik mij er goed bij voel. En vanavond weer, heerlijk!

Ook voedzaam eten, op tijd naar bed en lekker gefocust aan het werk, gaat altijd weer automatisch. Puur omdat ik weet dat ik mij er goed bij voel en in 80% van de tijd mijn keuzes daarop baseer.

Daarom gebeurt het ook nooit lang dat ik níet optimaal voor mijzelf zorg.​​

En dat ik dat soms even wat minder doe, dat mag en kan gebeuren.

Maar vroeger kon ik mijzelf dus om ALLES wat ik ‘verkeerd’ of ‘niet goed’ deed de grond in boren.

Ohhh wat kon ik kritisch zijn op mijzelf. Zo boos op mijzelf worden als ik weer iets stoms of fouts had gedaan. Mijzelf heel klein voelen als ik tekort schoot.

• Als ik teveel had gegeten, kon ik mijzelf de grond in boren hoe zwak ik was.
• Als ik een fout had gemaakt in mijn werk, kon ik het mijzelf zó kwalijk nemen.
• Als ik was aangekomen, kon ik mijzelf zo stom vinden dat ik dat had laten gebeuren.
• Als ik iets raars had gezegd tegen iemand, kon ik er uren over piekeren.
• Etc.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Herken je die kritische stemmetjes, het jezelf veroordelen en jezelf de grond in boren?

Lieve schat, daar schiet je toch niets, maar dan ook niets, mee op?!

Dus stop ermee!

3 manieren om te stoppen met jezelf veroordelen die mij enorm geholpen hebben:

1 Mijn perfectionisme en controle drang loslaten

Ik ging inzien dat het niets, maar dan ook niets, helpt om alles perfect te willen doen of te willen controleren. Het heeft mij heel veel gebracht: altijd goed op school, cum laude mijn master gehaald, goed zijn in alle sporten die ik deed, 20 kilo afvallen…

Maar het heet mij uiteindelijk nog meer gekost, want het leidde tot 2x een burn-out, (zo goed als) een eetstoornis en altijd een gevoel dat het alsnóg niet goed genoeg was.

Toen ik dat ben gaan inzien dat het helemaal niet zo hoeft. Dat ik mijn best mag doen (en dat doe ik ook ZEKER), maar dat goed goed genoeg is. En ik toch niet alles perfect kan doen en niet alles kan controleren in het leven.

Dus waarom nog daar naar streven als het mij vooral in de weg zit?

Ik ben deze overtuigingen stap voor stap gaan loslaten en gaan vervangen door overtuigingen zoals:

Als ik mijn best doe dan is dat goed genoeg.
Ik ben goed genoeg, ook al lukt niet alles perfect.
Ik maak hoe dan ook fouten, maar ga daar alleen maar van leren.

2 Fouten zien als leermoment

Ik blijf nu dan ook niet lang hangen in fouten die ik maak of dingen waar ik in ’tekort geschoten’ heb. Dat is zoals het is, ik kijk er niet van weg, maar focus vooral op wat ik ervan kan leren en wat ik vanaf nu anders wil doen.

Dus zie in wat je misschien anders had willen doen, erken dit en shift vervolgens naar het hier en nu. Wat kan je daar nú aan doen? Wat wil je nu? Wat geeft jou nu een goed gevoel?

3 Leren houden van mijzelf en alles aan mijzelf accepteren

Inclusief die stomme fouten of tekortkomingen. Dat maakt mij mij, ook al vind ik niet alles leuk of fijn.

Ik heb leren accepteren dat ik niet perfect ben, dat ik MENS ben. En ik hoe dan ook fouten ga maken, stomme dingen ga zeggen of dingen niet perfect doe.

En tegelijkertijd voelen dat ik het hoe dan ook waard ben en altijd zelf de keuze heb hoe ik hiermee omga.

Ga ik mijzelf naar beneden praten of veroordelen, waar ik niets aan heb? Of zie ik in dat het erbij hoort, dat ik mens ben en kijk ik wat ik hiervan kan leren of een volgende keer anders doen? Ik kies voor dat tweede!

Ik geloof dat stoppen met jezelf veroordelen en alles aan jezelf accepteren dus zó enorm veel met je kan doen.

Dat maakt je namelijk zo veel flexibeler om met tegenslagen om te gaan. Of als je dan zelf wat ‘verkeerde’ keuzes maakt (qua eten, sporten, in je werk, etc.) om gewoon snel weer door te gaan. Weer de júiste keuzes te maken. En je nog steeds gewoon GOED te voelen!

En dat begint allemaal bij leren houden van jezelf.

Ga maar eens na wat het voor jou kan betekenen als je alles aan jezelf en je lijf kan accepteren?

Als jij je inclusief al je imperfecties helemaal goed en mooi genoeg voelt?

En jezelf met liefde kan behandelen (zowel wat betreft de gedachten in je hoofd als wat betreft de keuzes die je maakt)?

In Selflove Journey ga jij dat stap voor stap leren >>

Je hebt nog maar 5 dagen om een matchcall aan te vragen en JA te zeggen tegen een reis naar liefde voor jezelf en fantastisch in je vel gaan zitten!

De eerste 3 plekken zijn gevuld, 2 plekken zijn gereserveerd, dus ik heb nog plek voor 3 vrouwen die er klaar voor zijn.

En ik snap het als je dit eng vindt, als het confronterend kan gaan zijn.

Want je gaat inzien waar jij jezelf nog klein houdt.
Waar je onzeker over bent.
Waar je keuzes maakt die niet goed zijn.

Maar daar zit het goud. 

Dat is juist de bedoeling!! Dat wil je ook niet meer toch?

Jij wilt je goed voelen, zelfvertrouwen ervaren en keuzes maken waar JIJ je goed bij voelt.

Juist door fouten te maken en door mijzelf aan te durven kijken, voel ik mij nu zo goed, zo mijzelf en zo krachtig!

Dat gun ik jou ook 💖

Dus wat zou je doen als je van jezelf zou houden? Zou je dan doorgaan zoals je altijd al doet?

Of zou je nu meteen die matchcall aanvragen?

Ik denk dat laatste toch? 💖

Liefs, Milou