Deze week deelt Else haar inspirerende verhaal. Haar transformatie zit niet van buiten, maar van binnen. Na het constateren van de ziekte van Pfeiffer en kort daarna het Cytomegalovirus (CMV) is zij zich meer gaan verdiepen in wat voeding doet voor haar gezondheid en lijf. In deze uitgebreide blog vertelt zij onder andere over haar zoektocht, bevindingen en de reactie van haar omgeving. Benieuwd? Lees dan verder…
Naam: Else Zwarteveen
Leeftijd: 26 jaar
Werk/studie: Net de Master Innovative Hospitality Management afgesloten en momenteel op zoek naar een baan
Hobbies: Sporten, (gezond) koken en bakken, en lekker netflixen op de bank onder een dekentje. Ook ben ik gek op het ontdekken van leuke (gezonde) eettentjes en zou ik het liefst zo veel mogelijk reizen.
Instagram: @elsezwarteveen
Wie ben ik?
Mijn naam is Else Zwarteveen en ik ben 26 jaar oud. Ik ga heel bewust om met voeding en eet al zo’n drie jaar geen geraffineerde suiker meer. Ook probeer ik zo min mogelijk gluten en lactose binnen te krijgen, simpelweg omdat ik me hier beter bij voel. Ik ben gek op koken en bakken en zou de hele dag wel met voeding bezig kunnen zijn. Ik weet dat sommige mijn manier van eten misschien wat extreem vinden, maar ik heb lang gezocht naar een eetpatroon wat bij me past en ik ben blij dat ik die gevonden heb! Door mijn verhaal te delen, hoop ik dat anderen beter zullen begrijpen waarom ik die keuzes heb gemaakt en hopelijk inspireert het ook om zelf bewuster om te gaan met wat je binnen krijgt.
Ik heb niet altijd zo gezond geleefd
Als kind was ik vaak ziek, vooral in het weekend. Dit had dan meestal te maken met dat ik in het weekend vettere voeding kreeg (patat, snacks, chips etc.) en omdat ik meer snoepte. Toen ik ongeveer 8 jaar was, ben ik samen met mijn moeder naar een homeopaat gegaan om uit te zoeken waarom ik zo vaak ziek werd. Daarvoor heb ik een tijdje een streng dieet gevolgd waar uiteindelijk uit bleek dat mijn lichaam niet goed op suiker reageert. Aangezien ik toen nog op de basisschool zat, was de aanpassing snel gemaakt, aangezien mijn ouders altijd nog de boodschappen deden en die dus speciaal producten voor mij kochten die suikervrij waren.
Toen ik naar de middelbare school ging veranderde dit en slopen de slechte eetgewoonten er snel in. Ik werd niet meer zo vaak echt ziek als in mijn jeugd, dus ik had ook eigenlijk nooit het idee dat al die producten zo slecht voor me waren. Ik kan me de tussenuren en pauzes op de middelbare nog goed herinneren, waarin ik eigenlijk altijd zoveel mogelijk snoep, koekjes, chips en energydrank bij de supermarkt haalde, om dit vervolgens in een recordpoging naar binnen te werken. Iedereen kende me ook altijd als het meisje met de kinder chocolade, zakken chips, koekjes en vooral energydrank. Ik had altijd iets te snoepen in mijn tas!
Zelf had ik het idee dat ik er geen last van had, maar achteraf gezien voelde ik me toch vaak niet helemaal lekker en had veel problemen met in slaapvallen. In die tijd heb ik er nooit echt bij stil gestaan dat dit wel eens kon liggen aan al die rommel die elke dag binnen kreeg.
Het gekke is, is dat ik dit van huis uit eigenlijk nooit heb meegekregen. Er was meestal wel iets te snoepen in huis, maar niet excessief, en chips mochten we eigenlijk alleen in het weekend. Ook dronk ik thuis veel Cola Light, maar mijn moeder deed één keer in de week de boodschappen en als de fles leeg was, dan had ik pech. Mijn moeder gebruikt ook al lange tijd geen suiker meer en mijn vader is ook geen echte snoepkont, vandaar dat we nooit echt veel te snoepen in huis hadden.
Ik heb het vele snoepen nog aardig lang volgehouden en ook toen ik in het hoger onderwijs zat, had ik vaak iets te snoepen of een zak chips mee naar school. Ook dronk ik vrijwel elke dag minstens één blikje energydrank (moet ik nu echt niet meer aan denken…brrr).
Vermoeidheid
Toen ik in 2011 de ziekte van Pfeiffer kreeg ben ik me iets meer gaan verdiepen in voeding, aangezien er niet echt een medicijn is tegen die vermoeidheid, maar met goede voeding kun je je lichaam toch ondersteunen. Ik ben toen meer gaan letten op wat ik at, maar ik was er nog niet heel fanatiek mee. Ook omdat ik toen een half jaar stage heb gelopen in Londen en ik hier niet zelf kon koken. In totaal heb ik zo’n twee jaar last gehad van deze ziekte, omdat ik maar niet goed genoeg voor mezelf zorgde om er ook echt overheen te komen.
Toen ik eindelijk het gevoel had dat ik geen last meer had van Pfeiffer, heb ik het Cytomegalovirus (CMV) opgelopen. Er zijn niet veel mensen die dit kennen, maar de symptomen zijn hetzelfde als bij Pfeiffer. Eén groot verschil is dat als je eenmaal CMV hebt, je er nooit meer vanaf komt. Dit betekent dat elke keer als je immuunsysteem laag is, ben je heel vatbaar en is de kans groot dat de vermoeidheid weer terugkomt. Dit vond ik best een beangstigend idee, want ik was echt wel een keer klaar met die stomme vermoeidheid!
Toen hoorde ik over het bestaan van een natuurvoedingsdeskundige en het leek meteen een goed idee om hier iets mee te doe. Ik had immers mijn hele leven al wel een bijzondere relatie met voeding, ook bijvoorbeeld door de intolerantie voor suiker. Een natuurvoedingsdeskundige ziet voeding als een medicijn en geeft je een op maat gemaakt advies als je last hebt van lichamelijke klachten. Ze proberen dan door middel van dat voedingsadvies je weer optimaal te laten voelen. Voor haar heb ik toen een week lang een eetdagboek bijgehouden, zodat zij een inschatting kon maken van mijn eetgewoonten en me daarover advies kon geven.
Detox
Het veranderingsproces is begonnen met een detox van drie weken. Nu denken de meeste mensen meteen aan sapjes als je het woord detox noemt, maar dat was bij mij (gelukkig) niet het geval. De detox bestond uit een afbouw-, detox- en opbouwweek, waarin het voornamelijk draaide om puur eten. Ik mocht geen gluten, lactose, geraffineerde suiker, zwarte thee, koffie, alcohol en frisdrank. Nu lijkt het misschien alsof ik niks mocht eten, maar het tegendeel is waar! Wat ik vooral wel mocht eten waren groenten, fruit, noten, peulvruchten, zaden en glutenvrije granen. Eigenlijk mocht ik alles eten en ook zoveel als ik wilde (aangezien bij mij niet de nadruk lag op afvallen), zolang het maar puur natuur en zonder enige toevoegingen is.
Dit was een behoorlijke omschakeling, aangezien ik van veel producten die ik nu wel mocht eten nog nooit gehoord had! Dit was in het begin dan ook heel erg wennen en vooral ook veel plannen en bedenken wat we zouden eten. Wat ook zeker wennen was, was het vele voorbereiden van de maaltijden, aangezien we gewoon gewend waren om een boterham te smeren voor het ontbijt of de lunch en dat is een stuk sneller dan het voorbereiden van bijvoorbeeld een salade of andere maaltijd.
Ook moest er veel water of kruidenthee worden gedronken gedurende de dag en was het de bedoeling om elke dag 1 liter thee van verse gember en kurkuma (geelwortel) te drinken. Dit allemaal om de afvoer van de afvalstoffen te bevorderen.
De eerste week was behoorlijk zwaar en ik had vooral veel last van spierpijn en hoofdpijn. Ook was ik heel erg vermoeid en had ik dus veel slaap nodig. Gelukkig was ik al gewaarschuwd dat dit zou gebeuren en dat dit (als het goed is) snel beter zou worden. Niks was minder waar! Na een dag of 6 begon ik me eindelijk beter te voelen en voelde ik me sinds tijden weer energiek! De spierpijn en hoofdpijn verdwenen langzaam en ik had ’s ochtends bij het opstaan eindelijk het idee dat ik uitgeslapen was en klaar was om aan de dag te beginnen. Wat een heerlijk gevoel! En wat was dat lang geleden!
Die detox heb ik in totaal 21 dagen vol gehouden (samen met mijn ouders) en op elke dag ontvingen we een email van de natuurvoedingsdeskundige met meer informatie, een goed verhaal of tips en ook elke dag een recept. Deze mailtjes hebben ons goed ondersteund in de zoektocht naar wat eten nou echt met je lichaam kan doen.
Na de 21 dagen was het tijd om weer terug te keren naar een “normaal” eetpatroon, maar dat is dan erg lastig! Er wordt geadviseerd om niet ineens alles te eten wat je eerst niet mocht eten, aangezien je lichaam daar niet zo goed op zal reageren. Daarom vond ik het ook behoorlijk lastig om op zoek te gaan wat ik wel kon eten. Die zoektocht naar balans heeft best lang geduurd en is zelfs nu nog af en toe een uitdaging. Eén ding was me na de detox wel meteen heel duidelijk: ik wilde graag van de suiker afblijven. Ik heb door de detox namelijk gemerkt wat voor vergif het eigenlijk is voor je lichaam. Na de detox (21 dagen helemaal zonder geraffineerde suiker) merkte ik dat mijn lichaam ook niet lekker reageerde op de suiker, omdat ik ook zo bewust was van wat er in mijn lichaam gebeurde. Ik merkte dan ook snel dat als ik geen suiker gebruikte, ik ook geen behoefte had aan iets zoets, maar zodra ik het wel weer had gehad, had ik de dag erna ook sowieso weer zin in iets zoetigs. Ik vond het echt gek om te merken dat de suiker zoveel invloed heeft op mijn lichaam en daarom heb ik er ook voor gekozen om het maar helemaal te bannen.
Ik heb niet het gevoel dat ik allergisch of intolerant ben voor gluten of lactose, maar ik heb wel gemerkt dat ik me minder lekker voel na het eten van brood. Ik heb dan vaak een opgeblazen gevoel en heb ook wat meer last van een “dipje” na het eten. Eigenlijk heb ik gewone boterhammen ook nooit heel lekker gevonden, dus het was niet zo lastig voor mij om die nauwelijks meer te eten. Die vervang ik dan liever voor een salade of een restje van het avondeten van de dag ervoor.
Melk heb ik bijvoorbeeld ook nooit lekker gevonden, dus dat was ook al vrij snel uit mijn eetpatroon verdwenen. Zeker toen ik erachter kwam dat je hele lekkere melkvervangers hebt in de vorm van plantaardige melk. Ik gebruik nu veel rijstmelk, amandelmelk en havermelk voor mijn recepten of in de koffie.
Ondanks dat bij mij de focus niet bij het afvallen lag, ben ik tijdens de detox toch ietsjes afgevallen. Verder had ik in het begin veel last van puistjes (vooral op mijn boven rug), maar tegen het einde van de detox waren die weer verdwenen. Qua uiterlijk is er bij mij dus weinig veranderd, maar mijn verandering zat vooral van binnen.
Ik ben me zoveel beter gaan voelen nu ik weet hoe mijn lichaam op bepaalde voeding reageert. Ook ben ik veel minder vaak ziek dan vroeger en heb ik minder last van de vermoeidheid die ik heb overgehouden van de ziekte van Pfeiffer en CMV.
Balans
Ik houd nu nog steeds rekening met wat ik eet, zodat ik me zo goed mogelijk kan blijven voelen. Natuurlijk eet ik ook wel eens dingen die minder goed voor me zijn, maar over het algemeen probeer ik volgens de 80-20 regel te eten, waarbij 80 procent van wat ik eet en drink binnen de detox past en 20 procent er buiten mag vallen. Zo probeer ik de balans te houden, zodat ik me nog steeds goed voel, maar ook gewoon mijn favoriete guilty pleasures naar binnen kan werken. Ik ben echter niet heel streng met die regel. Het is namelijk niet zo dat ik elke dag precies bijhoud wat ik binnenkrijg. Na zo’n lange tijd weet ik wel hoe ik op bepaalde dingen reageer en doe ik het dus voornamelijk op gevoel. Zolang het goed gaat is het mooi en als ik me minder ga voelen dan weet ik dat ik weer even wat meer via de detox regels moet gaan eten.
Ik ben lang zoekend geweest naar een eetpatroon wat echt bij mij past. Toen ik net begonnen was (oktober 2013) kreeg ik veel gekke reacties van mensen en vaak het commentaar dat ik echt niet hoefde af te vallen aangezien ik al slank was. Die mensen begrepen vaak niet wat nou de echte reden is waarom ik op mijn voeding let. In het begin had ik het hier heel moeilijk mee en had ik constant het gevoel dat ik me moest verdedigen naar iedereen om er zo voor te zorgen dat mensen begrepen waarom ik zo eet. Dit maakte me heel onzeker en voelde me vaak niet begrepen door anderen. Ik had het gevoel dat ze afkeurde wat ik deed en dat trok ik me heel erg aan.
Tot ik op een bepaald moment doorkreeg dat ik het voor mezelf doe en dat ik me er juist heel goed bij voel. Het draait niet om wat anderen er van vinden, zolang ik me er maar beter door voel. Dit heeft even geduurd, maar ik merk dat ik me nu niet meer verdedig naar anderen. Als mensen niet geïnteresseerd zijn in mijn eetpatroon of ze zijn het er niet mee eens, dan is dat prima en accepteer ik dat. Ik hoef mezelf niet meer uit te leggen.
Het is ook wel veranderd omdat het tegenwoordig meer geaccepteerd is om zo te eten, gezien alle aandacht rondom gezonde voeding en het hier bewust mee omgaan. Ik merk dat mensen sinds een jaar of anderhalf ook echt geïnteresseerd zijn in hoe ik eet en er graag meer over willen weten. Als dat het geval is, dan vertel ik er graag over en ik help anderen dan ook graag om wat gezondere of bewustere keuzes te maken. Gelukkig heb ik nu niet meer de drang om dat iedereen op te leggen, maar vooral aan mensen die het graag willen horen.
Wat me ook erg helpt om lekker te eten en toch binnen de richtlijnen te blijven, is zoveel mogelijk zelf maken! Ik ben echt gek op koken en bakken en daarom vind ik het ook helemaal niet erg om hier wat meer tijd aan te besteden. Ik word het gelukkigst van een heerlijk ontbijtje, dus hier probeer ik dan ook ’s ochtends (of alvast de avond ervoor) een feestje van te maken. Ook maak ik vaak cake, koekjes of repen zonder geraffineerde suiker en hier probeer ik ook zoveel mogelijk variatie in aan te brengen. Zo kan ik dan ook zelf wat lekkers te snoepen meebrengen en als bijvoorbeeld iemand op werk trakteert of als we een etentje met vriendinnen of familie hebben, dan kan ik op mijn manier ook mee snoepen. Op mijn Instagram pagina kun je een beetje een indruk krijgen van wat ik zoal zelf maak.
Naast dat ik veel op mijn voeding let, doe ik ook nog graag aan sport. Sporten heb ik altijd al leuk gevonden en sinds dit jaar doe ik best fanatiek aan fitness. Ik heb een eigen schema om wat meer spiermassa te kweken (aangezien ik een slappe pudding ben ☺) en ik doe ook graag mee aan groepslessen zoals bodypump, bodybalance, pilates, zumba en jumping. Voor mij werkt sporten echt als ontspanning en ben er dan ook van overtuigd dat het bijdraagt aan dat ik me goed en energiek voel. Ik heb dan ook meteen het gevoel dat ik me minder fit voel als ik een tijdje niet kan sporten.
Happiness
Ik weet dat mijn dieet niet voor iedereen is weggelegd en ik zou het ook echt niet iedereen aanraden om er zo streng mee om te gaan. Echter, is dit wat heel goed voor mij werkt en waar ik gelukkig van word. Ik hoop wel dat anderen zich geïnspireerd voelen door mijn verhaal, om zo zelf ook bewuster om te gaan met wat je eet en zelf op zoek te gaan naar een goede balans. Ik ben ervan overtuigd dat het voor iedereen anders werkt en het belangrijkste om te onthouden is dat je dat moet eten waar jij gelukkig van wordt!
Liefs, Else
Je kan Else volgen via haar Instagram account @elsezwarteveen.
Else, bedankt voor het delen van jouw verhaal. Fijn om te horen dat je na jouw lange zoektocht eindelijk hebt gevonden wat werkt voor jou! Dit laat maar weer eens zien hoeveel invloed voeding op je gezondheid, energieniveau en algehele gesteldheid kan hebben. Ieder lijf is weer anders en daarom is het ook zo goed om zelf aan te voelen wat werk en wat niet werkt. Dat is soms lastiger gezegd dan gedaan, maar met hulp van diëtisten, orthomoleculaire voedingsdeskundigen of natuurvoedingsdeskundigen kan je daar zeker wel achter komen.
Heb jij ook een transformatie ondergaan? Of heb jij een inspirerend verhaal te delen dat te maken heeft met voeding, energie, afvallen, aankomen of andere persoonlijke overwinningen? Stuur mij dan even een mailtje naar info@healthinut.com en wie weet kan jij jouw verhaal ook binnenkort delen!