Het verhaal van Chantal gaat over het leven met hersenletsel en het terugkrijgen van haar energie door krachttraining. Het advies van het revalidatiecentrum “rust en regelmaat” bleek uiteindelijk juist het verkeerde advies te zijn. Door zich te storten op boksfit – en inmiddels crossfit – is ze niet alleen veel afgevallen en enorm strak in haar vel komen te zitten, ook heeft ze veel meer energie gekregen waardoor zij ‘s middags niet meer hoeft te rusten! Mooi toch? Zij vertelt haar verhaal…

Naam: Chantal van der Peet
Leeftijd: 33 jaar
Werk/studie: Personal Trainer
Hobbies: Trainen, what else
Instagram: @ichievement
Website: www.ichievement.nl

Mijn Achtergrond

In januari kwam de vraag of ik een stukje wilde schrijven over mijn ‘transformatie” voor HealthiNut. Ik dacht nou dat doe ik even, maar niets bleek minder waar. Ik heb ruim 2 maanden nodig gehad om het allemaal te verwoorden. De vragen die ik kreeg als kapstok waren het probleem niet. Ik kan jullie vertellen dat ik de oudste van 5 ben, 3 zussen en 1 broer, en opgegroeid in Nuenen. Tot mijn 21^ste zag mijn leven er niet heel spannend uit, ik had een vriend, deed het goed op school en had een leuk sociaal leven. Tot mijn 21^ste had ik een normaal leven zoals iedere ander. Twee dagen na mijn 21^ste verjaardag kwam daar verandering in. Ik kreeg een epileptische aanval en viel ongelukkig op mijn hoofd. Na mijn ziekenhuis opnamen van 3 weken leek er in eerste instantie niet veel aan de hand en heb ik mijn studie HBO rechten weer op kunnen pakken. Alleen niets bleek minder waar, door de val op mijn hoofd had ik hersenletsel opgelopen en moest ik stoppen met mijn opleiding. Met mijn klachten ben ik doorgestuurd naar revalidatiecentrum Blixembosch en hier ben ik een revalidatietraject gestart en is mij geleerd om te gaan met mijn hersenletsel.

Alleen niets bleek minder waar, door de val op mijn hoofd had ik hersenletsel opgelopen en moest ik stoppen met mijn opleiding.

Een Aangepast Leven

Wat daarna volgt is ook nog geen probleem. Jaren gingen voorbij, kreeg een aangepaste functie en rust en regelmaat was wat de klok sloeg. Ik trouwde met mijn jeugdliefde, dachten zelfs aan kinderen en hield me strikt aan mijn rust en regelmaat. De Knor maaltijdgerechten stonden iedere week wel op het menu, ja toen dacht ik dat dat heel gezond was. Qua bewegen was het uitlaten van mijn hond het actiefste wat ik deed op een dag. Om jullie een beeld te geven van hoe mijn leven er op dat moment uitzag; ik stond op, in de meeste gevallen sloeg ik het ontbijt over en ging wandelen met mijn hond, daarna startte om 9 uur mijn werkdag tot ik weer thuiskwam om 3 uur. Deze dag had me op dat moment al zoveel energie gekost dat ik moest rusten zodat ik in de avond in ieder geval tot 10 uur wakker kon blijven. Mijn vriend kwam rond 6 uur thuis en dan aten we samen, lieten de hond uit en ploften op de bank. De weekenden zag er niet heel anders uit, ik hoefde dan alleen niet te werken, gingen we een avondje op stap dan had ik daar een paar dagen flink last van waardoor ik nog meer moest rusten de week erna.

De Sportschool en Het Begin Van Mijn Transformatie

In 2012 begonnen er scheurtjes in mijn relatie te komen en dit is het begin van een grote verandering en omslag in mijn leven. Omdat het allemaal niet zo lekker liep en ik niet wist wat ik nu precies wilde ben ik op zoek gegaan naar iets voor mezelf en ben ik begin 2013 de sportschool bij mij om de hoek binnengelopen. Achteraf is dit het beste wat ik kon doen, ik ben daar begonnen met de lessen boksfit. Zo makkelijk als het hier staat was het niet. Ik leefde al jaren in hetzelfde kringetje en vond het doodeng om alleen de les in te lopen.

Omdat het allemaal niet zo lekker liep en ik niet wist wat ik nu precies wilde ben ik op zoek gegaan naar iets voor mezelf en ben ik begin 2013 de sportschool bij mij om de hoek binnengelopen.

Ik moet het verhaal nog regelmatig aanhoren als mijn compagnon vertelt hoe onze samenwerking begon en zou willen zeggen dat hij overdrijft, maar gelukkig kan ik zeggen dat dit tot het verleden behoort. Ik zal jullie een kleine samenvatting geven hoe hij hierover verteld.

“De eerste keer, of eigenlijk de eerste 2 maanden dat ze deelnam aan mijn les, zei ze geen woord. Weet nog goed dat ze nieuwe schoenen had en ik haar daarop aansprak. Nieuwe schoenen? Mooi! Ze haalde haar schouders op en meer dan een oke en een zenuwachtig lachje kwamen er niet uit. Ze was zo stil, wilde haar bijna vragen om niet meer te komen tot het moment dat ze me versloeg met een oefening. Toen begon bij mij het idee te ontstaan om meer uit dat meisje te halen en heb ik haar gevraagd samen te trainen. Ze trainde toen ondertussen een jaar bij mij in de groepsessen.”

Laten Wij Het Maar Gewoon Doen

Ik heb die vraag, om samen te gaan trainen voor 2 maanden kunnen omzeilen tot ik dacht, hij blijft aan de gang, laten we het maar gewoon doen en zo ben ik in april 2014 begonnen met serieuze krachttrainingen. Mijn leven kreeg een geheel andere wending. Ik ben niet alleen lichamelijk veel veranderd, maar ik ben ook veel energieker geworden. Krachttraining heeft me mijn energie teruggegeven waardoor ik nu niet meer ’s middags hoef te rusten. Het advies rust en regelmaat bleek een verkeerd advies en gelukkig is het revalidatiecentrum hier ondertussen ook van teruggekomen. Zelfs een herhaling van een klap op mijn hoofd, door wederom een epileptische aanval, heb ik beter op kunnen vangen. Ik heb hier alsnog ruim een jaar van moeten herstellen, maar zonder blijvend letsel in dit geval. Daarnaast heeft deze aanval en het revalidatieproces erna ervoor gezorgd dat mijn ex werkgever tot de conclusie kwam dat hij me niet meer nodig had en ik definitief voor mezelf kon beginnen.

Krachttraining heeft me mijn energie teruggegeven waardoor ik nu niet meer ’s middags hoef te rusten.

Ben Ik Wel Zo’n Goed Voorbeeld?

Oke, dat ging ook allemaal nog wel, waar ik tegen aanloop is het volgende, ben ik wel zo’n goed voorbeeld zoals anderen mij zien. Dat is de vraag die ik me de laatste tijd steeds stel. Dat is ook het ding waardoor HealthiNut zo lang heeft moeten wachten op mijn verhaal. We zitten nu in 2017 en het is bijna 3 jaar geleden dat ik de grote “transformatie” heb doorgemaakt en ja ik zit nog steeds strak in mijn vel, train nog steeds 4 tot 5 keer per week met veel plezier. Heb in december 2016 zelfs mijn eerste crossfit wedstrijd gehad. Maar wat is het probleem dan wel? Nou, soms vraag ik mezelf af of ik nu wel zoveel veranderd ben? Is het nu eigenlijk wel een prestatie wat ik heb gedaan? Iedereen kan op zijn voeding letten, iedereen kan een sportschool inlopen en gaan trainen. Waarom lukt het bij de een dan wel en lijkt het bij de ander zo makkelijk te gaan? Waarom zou ik jullie mijn succesverhaal mogen vertellen?

Innerlijke Verandering en Doorzettingsvermogen

Voor mij gaat de verandering aan de buitenkant samen met de verandering die ik innerlijk heb gemaakt. Maar is dat eigenlijk wel zo, ben ik innerlijk zo veranderd? Want ik kan nog steeds onzeker worden als ik iets nieuws moet doen dus waar zit hem innerlijk de verandering dan? Dat is waar ik over na ben gaan denken, waarom is het mij wel gelukt om af te vallen en lukt het anderen vaak niet. Als ik mezelf vergelijk met voordat ik ben gaan trainen, dan zit ik niet alleen strakker in mijn vel, maar ik sta ook steviger in mijn schoenen.

Ik sta steviger in mijn schoenen.

Alleen is daar ook nog steeds het gevoel van onzekerheid van de Chantal van voordat ik ging trainen. Waar zit hem dan het verschil? Misschien met hoe ik ermee omga tegenwoordig. Waar ik vroeger weg zou lopen van de situatie ga ik nu de uitdaging aan. En ik geef toe het gaat nog niet vanzelf en kan het er flink benauwd van krijgen. Jarenlange gewoontes verander je nu eenmaal niet van de een op de andere dag, dat kost tijd en doorzettingsvermogen.

Waar ik vroeger weg zou lopen van de situatie ga ik nu de uitdaging aan.

En dit laatste bepaald in mijn ogen of je iets gaat bereiken in het leven. Niets is makkelijker dan het niet proberen of opgeven, dat is iets wat ik sinds ik de gewichten op heb gepakt niet heb gedaan. Ik stel mezelf de vraag; Wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik het probeer? Het antwoord op die vraag is altijd beter dan het niet te doen.

Dus mijn advies aan jullie, stel jezelf de vraag: Wat is het ergste wat er kan gebeuren als je het doet?

Je kan Chantal volgen via haar Instagram of neem een kijkje op haar website.

Lieve Chantal, super bedankt voor het delen van jouw verhaal. Ik kan je één ding zeggen: natuurijk ben jij wel een inspiratie! Weet je namelijk hoeveel mensen niet dat doorzettingsvermogen hebben? Die liever lui zijn dan moe? Die er gewoon liever niet aan willen beginnen, omdat ze bang zijn te falen? En jij hebt bewezen dat je dat wel allemaal in huis hebt, ondanks dat je hersenletsel hebt opgelopen! Ik vind jou dus een inspiratie en dat zal voor anderen ook zo zijn!

Je eindigt dan ook met een hele mooie vraag. Wat is het ergste wat er kan gebeuren als je het doet? Dus wat het ook is. Of het nou de stap is om af te vallen. De stap op de sportschool binnen te stappen. Of de stap om een nieuwe baan te nemen… Ga er gewoon voor en volg jouw gevoel! En denk aan deze mooie quote: doorzetters zijn altijd winnaars en verliezers zetten nooit door!

Ik ben nog op zoek naar inspirerende verhalen van mensen die na lang worstelen met hun voeding of gewicht nu zowel lichamelijk als mentaal weer helemaal in balans zijn! Ben of ken jij iemand die zijn of haar verhaal wil delen? Stuur mij dan een mailtje naar info@healthinut.com!